Van Speler tot Coach: Peter Brandsen keert terug naar SC Antilope
Leestijd: 5 minuten30 juni 2024
SC Antilope verwelkomt een bekend gezicht terug in een nieuwe rol. Peter Brandsen, een van onze gewaardeerde oud-spelers, keert dit seizoen terug naar de club, maar dit keer aan de zijlijn als coach. Met zijn uitgebreide ervaring en passie voor rolstoelbasketbal kijken we ernaar uit om onder zijn leiding onze ontwikkeling voort te zetten. Ontdek meer over Peter’s switch van speler naar coach en zijn plannen voor het aankomende seizoen in de Eredivisie.
Afbeelding: © SC Antilope Utrecht.
Persoonlijke introductie
Peter Brandsen is 55 jaar oud en wonend in Arnhem. Hij heeft sinds 4,5 jaar een relatie met Esther, die in het nabijgelegen Velp woont. Na zijn studie aan het CIOS, waar hij samen met een groep medestudenten een van de eerste studenten met een beperking was die afstudeerde als sportleider, wilde Peter zich verder inzetten voor rolstoelbasketbal en gehandicaptensport. Hij startte met veel enthousiasme verschillende projecten om mensen met een handicap in de sport te betrekken, maar ontdekte dat Nederland destijds nog niet klaar was voor rolstoelgebruikers in professionele sportrollen. Tegenwoordig werkt Peter als teamleider van de klantenservice bij een grote aannemer.
Rolstoelbasketbal carrière
In 1984, op 16-jarige leeftijd, ontdekte Peter zijn passie voor rolstoelbasketbal bij SC Antilope, destijds gevestigd in het Revalidatiecentrum de Hoogstraat in Leersum. Woonachtig in Utrecht werd hij wekelijks door zijn moeder naar de trainingen gereden. De vereniging had toen vier teams. Peter begon in het vierde team en maakte snel de overstap naar het derde team, met de ambitie om uiteindelijk in het eerste team te spelen. In 1987 maakte Peter zijn debuut in het eerste team. In 1989 en 1990 nam hij met SC Antilope deel aan de Europacup 1, waarin zij als verliezend finalist eindigden. Ondanks de omvang van de vereniging waren er destijds weinig jonge spelers.
Kort daarna kreeg Peter de kans om bij ISA in Amsterdam te spelen, waar hij zich aansloot bij een team met leeftijdsgenoten. Zijn tijd bij ISA was bijzonder succesvol; hij stroomde door naar de Eredivisie waar zij derde werden en won de Europacup 2 van het Franse CS Meaux. Dit jaar – 1993 – bleek een opmerkelijk goed jaar voor het Nederlandse rolstoelbasketbal: zowel het nationale damesteam als het herenteam werden Europees kampioen en twee Nederlandse clubs veroverden de Europacup 1 en 2. Het was een periode waarin alle belangrijke Europese prijzen naar Nederlandse teams gingen.
Na zijn succesvolle seizoen in Amsterdam keerde Peter terug naar SC Antilope. Kort daarna sloot hij zich aan bij het Nederlands herenteam en maakte in 1989 zijn internationale debuut op de Wereldspelen in Assen, een surrogaat voor de Wereldkampioenschappen. In 1990 nam hij deel aan zijn eerste grote toernooi, het WK in Brugge, waar het team vierde werd. In 1995 verhuisde Peter tijdelijk naar Engeland om te spelen voor de Bradford Bears. “Ik wilde de ervaring opdoen van spelen in het buitenland. Het was een waardevolle ervaring en het bracht een andere soort druk met zich mee.” Na zijn eerste grote toernooien volgden er meerdere. Peter nam in 1991, 1993 en 1995 deel aan de Europese Kampioenschappen en in 1994 aan het Wereldkampioenschap.
Na zijn seizoen in Engeland keerde Peter opnieuw terug naar SC Antilope, waar hij enkele jaren de Europacup speelde en meedeed voor prijzen, hoewel een eerste plaats nooit werd behaald. Na zijn verhuizing naar Arnhem bleef Peter enige tijd bij SC Antilope spelen. Hoewel hij aanvankelijk overwoog te stoppen met sporten, sloot hij zich later aan bij een lokale club. Uiteindelijk maakte hij zijn laatste wedstrijden als speler bij Pigeons in Duiven.
Overgang naar coaching
Hoewel paars zijn favoriete kleur is, is zijn hart altijd bij het Antilope-groen gebleven. De overstap van speler naar coach markeert een belangrijk moment in zijn basketbalcarrière: “De afgelopen jaren heb ik veel blessures gehad, wat heeft geleid tot minder speeltijd dan ik had gewild. Dit heeft me doen beseffen dat coaching mij ook sterk aanspreekt”. Toen hem werd gevraagd of hij geschikte kandidaten kende voor een coachpositie bij SC Antilope gaf hij aan zelf geïnteresseerd te zijn: “Het is een geweldige kans, vooral met de enthousiaste groep die er staat. Er is veel veranderd binnen de vereniging de afgelopen maanden, maar ik denk dat er nu een veelbelovende groep spelers staat.”
Coaching filosofie en ervaringen
Peter hecht veel waarde aan samenwerking binnen het team. Hij vindt een vlotte omschakeling tussen aanval en verdediging cruciaal, evenals de mogelijkheid om snel weer terug te schakelen. Ook is hij een voorstander van een effectieve pick-and-roll. Hoewel hij de voordelen van man-to-man verdedigen erkent, heeft hij een voorkeur voor zoneverdediging. Volgens Peter moet een goede coach transparant, benaderbaar en duidelijk zijn en over een gedegen kennis van basketbal beschikken. Hoewel strengheid soms noodzakelijk kan zijn, is het idealiter niet altijd vereist: “Iedereen moet weten waar hij aan toe is en wat de verwachtingen zijn,” aldus Peter.
Een van de coaches die een significante invloed heeft gehad op zijn huidige coachingsstijl is Evert Barendse, die volgens Peter een icoon is in het Nederlandse rolstoelbasketbal en meer dan tien jaar zijn coach is geweest. Evert heeft zowel zijn ontwikkeling als speler als coach vormgegeven: “Ik beschouw mezelf als een moderne versie van zijn coaching.” Naast Evert heeft Peter natuurlijk met verschillende andere coaches samengewerkt en van elke coach waardevolle lessen geleerd. Om zijn eigen spel te verbeteren heeft hij veel naar andere spelers gekeken en geprobeerd daar inspiratie uit te halen.
Volgens Peter zijn volharding en het blijven nastreven van je dromen cruciaal voor spelers: “Mijn grote droom was altijd om deel te nemen aan de Paralympische Spelen. Twee keer viel ik als laatste af. Pas in 2003 kreeg ik een telefoontje van de bondscoach met de vraag of ik alsnog beschikbaar was. Ik heb mij helemaal kleurenblind getraind en uiteindelijk mocht ik in 2004 toch naar Athene. Dat was de kers op de taart”. Hij voegt daar nog aan toe: “Hoewel ik niet de meest getalenteerde speler ben heb ik altijd hard getraind. Met een beetje talent en veel inzet kom je al een heel eind.”
Sportiviteit en FairPlay
Sportiviteit en FairPlay zijn voor Peter heel belangrijk: “Sportiviteit en FairPlay vormen de kern van elke sport. Dit betekent niet dat iedereen altijd de kans moet krijgen om te winnen of dat je voortdurend vriendelijk moet zijn, maar het betekent wel dat je op een sportieve manier moet handelen”. Het is volgens hem essentieel om je verantwoordelijkheden te nemen, zowel tegenover je tegenstanders als je medespelers, en om eerlijk en respectvol te blijven, zelfs in het heetst van de strijd: “Hard spelen is prima, maar onsportief gedrag is onacceptabel”.
Vooruitblik komend seizoen
Komend seizoen ligt de focus op het bouwen van een sterk team met de huidige spelers, nu er zowel vertrekkende als nieuwe spelers zijn. “Ons primaire doel is om in de Eredivisie te blijven,” aldus Peter. Hij erkent dat het vertrek van enkele sleutelspelers een uitdaging zal zijn en dat het nog moet blijken hoe dit in de praktijk uitpakt. Zijn ambitie is om aan het einde van het seizoen een sterker team te hebben dan aan het begin.
Peter wil ervoor zorgen dat iedereen zoveel mogelijk leert: “Het doel is om niemand uit de boot te laten vallen en iedereen voldoende prikkeling te bieden om zich te verbeteren.” Hij merkt op dat de niveauverschillen binnen het team momenteel klein zijn: “We hebben een groep relatief jonge mensen met veel motivatie en potentieel om te groeien.” Hij vindt het een positieve ontwikkeling dat het team niet om twee of drie spelers draait, wat bijdraagt aan een evenwichtiger team. Peter hoopt dat het team in de breedte sterker wordt en is ervan overtuigd dat, mits er hard gewerkt wordt, ze dit seizoen mooie resultaten kunnen behalen. “Het is een interessante uitdaging en ik ben nieuwsgierig naar de uitkomst,” voegt hij eraan toe.